Gdy noga mi wyzdrowiała, nie uważałam na lekcjach, bo byłam skupiona tylko tym, co się dzieje w tym małym ekraniku.Raz mnie przyłapał jeden z surowszych nauczycieli, a mianowicie szkolny historyk. Pogroził mi, że mi zabierze telefon i rodzice będą musieli przyjść go odebrać. Naściemniałam go, że właśnie tato miał zadzwonić, gdyż miałam zabrać jakieś leki i miał mi powdzieć jakie. Na szczęście skończyło się to tylko uwagą słowną. Później byłam trochę ostrożniejsza, jednak gdy tylko miałam okazję, szybko wyciągałam telefon. Nie śpieszyło mi się do domu. Często o drodze siadałam na jakiejś ławeczce, o ile w pobliżu było wi-fi (a pewnego dnia znalazłam doskonałe takie miejsce) a gdy już byłam w domu, nie wychodziłam z niego. Siedziałam na kanapie nawet się nie ruszając. Nie odbierałam telefonów. Zbędny mi był kontakt z tamtym światem. Ojciec nie wracał do domu. Najwyraźniej wynajął sobie jakiś pokój wśród wszy i robaków, niedaleko mieszkań jego pijackich przyjaciół, z którymi tak często odbywał bójki.
Pewneo dnia w szkole siedziałam sobie na przerwie, spokojnie na ławeczce gdy ktoś do mnie podszedł. Uniosłam głowę, odrywając wzrok od telefonu. Przed sobą zobaczyłam Josha.
-Unikasz mnie powiedział z udawaną, obrażoną miną. Spojrzałam na niego jak na idiotę. Przecież nawet przez ostatni czas go nie widziałam....
- Co? Nie... Nie unikam Cię -odpowiedziałam szczerze zdziwiona
- Owszem, unikasz. Przez jakiś czas wracaliśmy ze szkoły razem, ale teraz Ty nie raczysz nawet przyjść pod umówione miejsce. -mówił podirytowany- Nawet nie raczysz odebrać telefonu! A przecież cały czas coś na nim robisz! Poznałaś kogoś? Nie lubisz mnie? Zauważyłaś, że jestesm nic nie warty? Inni zaczęli Ci o mnie opowiadać z dupy wyssane historie? Powiedź jeśli tak, to się odwalę, ale okaż choć najmniejszą oznakę życia.
-Przepraszam Josh. Ale byłam bardzo zajęta. Nie poznałam nikogo ostatnio ale naprawdę byłam bardzo zapracowana.
-Mogę w takim razie choć dzisiaj odprowadzić Cię do domu? -zpytał już uspokojony. Spojrzałam dyskretnie na telefon.
-Dobrze -zgodziłam się. Przecież nie mogłam żyć odizolowana od życia. Chwilę porozmawialiśmy. Zadzwonił dwonek i poszliśmy na lekcje. Oczywiście je także spędziłam w większości na patrzenie w ekran telefonu. Po lekcjach. Poszłam w umówione miejsce. Czekałam chwilę na Josha. Gdy przyszedł zaczeliśmy normalnie rozmawiać o tym co się działo w ostatnim czasie.
-Idziesz na imprezę u Michaela? -zpytał po chwili. Zaprzeczyłam. Nawet mi o niej nie powiedziano- Nie chciałabyś się ze mną tam udać? -spytał.
-Czemu nie -powiedziałam- A kiedy by się odbyła?
-Dwudziestego siódmego marca. Mamy jeszcze trochę czasu. Jeśli jednak masz coś na wtedy zaplanowane, to Cię nie będę zmuszał
-Skądże. Mogę iść. - Powiedziałam spokojnie. Gdyż jeszcze nie wiedziałam, co się wtedy zdarzy.
~Strasznie dawno nie dodawałam rozdziałów, za co bardzo przepraszam. Często zabierałam się za to, jednak nie miałam wystarczająco dużo czasu i pomysłu. Ten rozdział nie jest specjalnie udany, jednak mam nadzieję, że następny mi bardziej wyjdzie. Życzę wam wesołych świąt a także szczęśliwego nowego roku.
CHCIAŁABYM TAKŻE SPYTAĆ, CZY NIE JEST KTOŚ CHĘTNY NA ZOSTANIE MOJĄ BETĄ (OSOBĄ, KTÓRA SPRAWDZA I POPRAWIA ROZDZIAŁY, PRZED DODANIEM NA BLOGA). To bardzo ważne, więc proszę, niech ktoś się zgłosi.
-A
-A
Przepraszam za spam, ale nie wiem, gdzie napisać :)
OdpowiedzUsuńZapraszam na drugi rozdział o Nowym Pokoleniu :*
http://nowe-pokolenie-hogwart.blogspot.com/2014/05/po-drugiej-stronie.html
Robisz dużo powtórzeń i błędów ortograficznych.
OdpowiedzUsuń„Za małe swetry, zniszczone bluzki, czy choć lubiane przeze mnie, pewnie niepotrzebne sprzęty” - w tym zdaniu choć drętwo jakoś wygląda, zadanie prawdopodobnie powinno zostać rozdzielone na dwa i jeśli ta cześć z „czy” jest pytaniem, to powinno się zakończyć je znakiem zapytania.
„zebrałam to w jeden kont” konto jest w banku, a w pokoju KĄT
„przyjżałam się temu” błąd ortograficzny, że aż wstyd. Musisz zapamiętać, że po spółgłoskach (czyli tutaj J) piszemy RZ, a jeśli masz problemy z tym to śmiało przepuszczaj tekst przez poprawianie w programie – podkreśli Ci błędy.
„to sptrzedać te rzeczy” - nie wiem skąd wzięło się to T.
Przed I nie pisz przecinków, tylko przed ŻE.
„by dawali #RT przy Tweetach” - nie mam pojęcia, co to znaczy. Nie skracaj wyjaśnień i nie zakładaj, że każdy wie o co chodzi.
„cień nadzieji” - cień nadziei.
„tylkoTYM, co się dzieje wTYM” - potwórzenia.
„Naściemniałam go” - mu, anie go. Po za tym wymieniłabym ten zwrot, bo jest potoczny.
Gubisz przecinki przy imiesłowach.
„-Unikasz mnie powiedział z udawaną, obrażoną miną. Spojrzałam na niego jak na idiotę. Przecież nawet przez ostatni czas go nie widziałam......” - po myślniku powinna być spacja. Przed słowem „spojrzałam” kolejny myślnik, zamykający wypowiedź. I po co tyle kropek?
Zdarzają Ci się literówki.
„siudmego” - ja pierniczę, naprawdę walisz byki. Szybko poprawiaj to, bo to wstyd! Jeśli sprawiają Ci problemy zasady ortografii to posługuj się opcją sprawdzania poprawności tekstu, jest ona nawet na blogspocie!
Beta nie jest Ci potrzebna, wystarczy jak będziesz poprawiać błędy, które podkreśli Ci komputer i już! Wylewniej pisz o bohaterce i jej czynach, aby czytelnik rozumiał co robi i przede wszystkim opisuj otoczenie, postacie, przedmioty! Jeżeli sprawia Ci to trudności, możesz na początek wtrącać kilka zdań np. „Niespodziewanie podeszłą do mnie postać. Nie byłam w stanie określić kim był przybysz, ponieważ słońce prześwietlało jego postać. Jedynie jego głos wydawał mi się znajomy, dlatego przyłożyłam dłoń do oczu, aby rozpoznać postać. Przede mną stał mój przyjaciel, a jego mina, pomimo naszego spotkania nie była zadowolona.” Teoretycznie są to zdania prawie „o niczym”, jednak potrafią wprowadzić dobry klimat w opowiadaniu! Walcz i nie poddawaj się!
Powodzenia i pozdrawiam
Makowa Pani
http://upolowac-jelenia.blogspot.com/ << KLIK!
Zapraszam! :)