prolog

Wyszłam z wanny i spojrzałam w lustro, zajmujące całą ścianę. Skrzywiłam się na Swój widok. Byłam za gruba. Stanowczo za gruba. Przejechałam wzrokiem po swoim odbiciu z góry na dół. Na całym ciele miałam pełno siniaków.  Westchnęłam. Wzięłam komórkę i położyłam się do łóżka. Po jakimś czasie usłyszałam huk z dolnej części domu. Wrócił. Skryłam się mocniej pod kołdrą tak, że było widać tylko czubek głowy. Oby, sobie o mnie nie przypomniał. Oby sobie o mnie nie przypomniał. – modliłam się w myślach. Kolejny huk. Skuliłam się. Ręce mi drżały. Bałam się.

~ Z prologu widać jasno, że życie dziewczyny nie jest proste.
Mam małą prośbę. Jeśli przeczytałeś, napisz komentarz, bo mi to dodaje ochoty do pisania -A